Al-Fatihah ...

Rupa-rupanya di sini Allahyarhamah Hajah Saharah `menghilang', sedang asyik menawar harga belian pakaian buat cucu-cucu di kampung, katanya. Sewaktu di Jabal Rahmah

Salam

Petang tadi saya telah menerima satu panggilan dari nombor yang tidak saya kenali. Pemanggil telah memperkenalkan diri sebagai `anak Mak Teh' . Beliau telah memaklumkan kepada saya tentang kepulangan Hajah Saharah ke rahmatullah. Semoga roh beliau dicucuri rahmatNya. Innalilah................

Makcik Saharah adalah salah seorang peserta rombongan umrah yang bersama kumpulan kami dalam rombongan Bas No 1. Beliau ke Mekah ditemani suaminya. Keduanya merupakan pasangan yang paling `tua' di antara jemaah rombongan kami.

Bergambar di Ladang unta bersama makcik hajah saharah, my fren Ari dan anak-anaknya, lovely girls!

Sewaktu mengerjakan umrah, saya tidak berkesempatan berkenalan rapat dengan setiap jemaah rombongan. Maklumlah apabila sudah sampai di Madinah dan Mekah, kita lebih menumpukan kepada kerja-kerja ibadah mengikut kesesuaian dan mengatur program sendiri. Tambahan pula sewaktu di Mekah, saya dan pasangan Hajah Saharah terpisah disebabkan penempatan hotel yang berbeza.

Hajah Saharah dan suaminya bergambar kenangan di Gua Hira'

Kami hanya rapat sewaktu bersama di dalam bas mengikuti program lawatan. Disebabkan faktor usia dan fizikal yang lemah, makcik Saharah sering ketinggalan dan selalunya saya akan menemani beliau. Oleh kerana pasangan ini tidak membawa kamera, maka saya telah menawarkan diri untuk mengambil `photo' mereka setiap kali kami mengadakan ziarah (lawatan) malah saya berjanji akan mengirimkan photo tersebut sekembalinya kami ke Malaysia. Maklumlah... orang tua-tua mana nak teringat bawa kamera kan...

Di Jabal Uhud

Sewaktu di Madinah, selain dari peristiwa `kehilangan seliparnya', saya teringat kenangan kami berdua sewaktu mengunjungi Masjid Quba' dan Masjid Miqat Zulhulaifah (Bir Ali). Kami berdua akan saling membantu sewaktu mengambil wudhuk dan setiap kali selesai bersembahyang Makcik Hajah Saharah akan meminta saya membaca doa dan beliau akan mangaminkannya.

Saya masih ingat pesanan akhir Makcik Saharah sewaktu kami bersalaman `perpisahan' di airport Pulau Pinang, beliau berulang kali berpesan kepada saya untuk mengirimkan gambar-gambar yang dirakamlan sewaktu di tanah suci. Malah Makcik Saharah tidak lupa menjemput saya sekeluarga untuk bertandang ke rumah beliau di Trong , Perak sekiranya saya dalam perjalanan ke Pulau Pangkor.

me, my son zaquan and Makcik Hajah Saharah di Maqam Saidina Hamzah

Terakhir kali; beliau menalipon saya ialah sewaktu menerima kiriman gambar umrah pada akhir bulan Mei yang lalu. Beliau kedengaran sangat gembira kerana saya telah menunaikan janji. Beliau turut berpeluang untuk berkongsi pengalaman indah mereka berdua - suami isteri sewaktu di tanah suci bersama keluarga tercinta melalui gambar-gambar yang sempat dirakamkan.

Walaupun sedih dan terkejut dengan berita pemergian beliau, saya rasa amat bersyukur kerana telah berjaya menunaikan hajat beliau untuk menatap photo-photo kenangan dan saya amat berharap ianya dapat `mengembirakan' hati Hajah Saharah di saat-saat akhir hayatnya. Cuma saya agak terkilan kerana saya berhajat untuk mengunjungi beliau di Trong tetapi tidak kesampaian.

Semoga Allah SWT mencucuri rahmatNya dan menempatkan roh beliau dikalangan orang-orang yang solehah.

Al-Fatihah.